Ένα αηδόνι από τον Πόντο που το έλεγαν Χρύσανθο

30 ΜΑΡ 2017

Άμα την ακούσεις δύσκολα την ξεχνάς αυτήν την περίεργη,

 Ο ιστορικός Πόντος, αλλά και ό,τι απασχολεί τον Πόντιο της εποχής, κυριαρχούν στους στίχους του Χρύσανθου. Εξηγώντας το «Αναστορώ τα παλαιά» σε μια τηλεοπτική του συνέντευξη το 1977, όταν βρέθηκε στη Σουηδία, είχε πει: «Ο (κάθε) Πόντιος (έτσι) και εγώ, παρότι δεν έζησα στον Πόντο, τον νοσταλγώ, μέσα από τις διηγήσεις των γραίων και των παππούδων. Δεν παύει να υπάρχει αυτή η νοσταλγία μέσα στην ψυχή μου. Ο “πηγαιμός” στους τόπους των προγόνων μου είναι μια νοσταλγία που δεν βγαίνει από καμία ποντιακή ψυχή». Ο Χρύσανθος γράφει, όμως, και τραγούδια για τη μάνα, την ορφάνια, τη φτώχεια, την ξενιτιά και την αγάπη. Η αγάπη για το Καρς Δύο ήταν οι πολύ μεγάλες αγάπες (και αδυναμίες) του Χρύσανθου: το Καρς και η γιαγιά του η Πελαγία. «Το τραγούδι αυτό το αφιερώνω σε όλους σας, αλλά ιδιαίτερα στον φίλο μου τον Ζώρα. Γιατί είναι της περιοχής Καρς και κάτι ξέρουμε από αυτά. Έτσι δεν είναι;», είχε πει ο Χρύσανθος απευθυνόμενος στον αδερφικό του φίλο Ζώρα Μελισσανίδη. Και οι δυο ήταν καλεσμένοι τη δεκαετία του ’90 σε ένα παρακάθ’ στο Χορτοκόπι Καβάλας. Στο σπάνιο ντοκουμέντο, που φέρνει στο φως της δημοσιότητας το AEK LIVE, στο 17:29 ο Χρύσανθος επαινεί τον Ζώρα για τη λύρα που παίζει και στο 18:08 του αφιερώνει μια καϊτέν Καρσλίδικη.  «Όσο ζω θα υπηρετώ την παράδοση. Και νομίζω ότι θα το κάνω ώσπου να πεθάνω!», είχε δηλώσει με σιγουριά το «αηδόνι του Πόντου». Η τελευταία του εμφάνιση είναι λίγες ημέρες πριν από το θάνατό του, στις 28 Μαρτίου 2005 στο έργο του ιστορικού Κωνσταντίνου Φωτιάδη «Μνήμη μου σε λένε Πόντο». Στις 30 του μήνα, σε ηλικία 71 ετών, θα υποστεί εγκεφαλικό. Την 1η Απριλίου εκατοντάδες κόσμου θα αποχαιρετήσουν τον Χρύσανθο. Το φέρετρό του θα είναι σκεπασμένο με την ποντιακή και την ελληνική σημαία. http://www.pontos-news.gr/article/116836/ena-aidoni-apo-ton-ponto-poy-elegan-