Οι όροι του ΔΝΤ για να μείνει στο ελληνικό πρόγραμμα

Σειρά νέων όρων για τη συμμετοχή του στο ελληνικό πρόγραμμα θέτει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, σε εμπιστευτική έκθεσή του, 38 σελίδων, αποσπάσματα από την οποία παρουσιάζει σήμερα η εφημερίδα «Καθημερινή»

 

 Alexandros Michailidis / SOOCΗ έκθεση αυτή, μαζί με την έτερη έκθεση για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, θα παρουσιαστούν στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΝΤ, κατά τη συνεδρίαση της 6ης Φεβρουαρίου. Και, όπως σημειώνεται στο σχετικό ρεπορτάζ, «οι δύο εκθέσεις σε συνδυασμό, θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό τη στάση που θα κρατήσει το ΔΝΤ στις διαπραγματεύσεις του με την ελληνική κυβέρνηση για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης και τη συμφωνία για το νέο πρόγραμμα».

Διατύπωση που εκ των πραγμάτων αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο συμμετοχής του διεθνούς οργανισμού στο ελληνικό πρόγραμμα και ενώ ήδη τίθεται το ερώτημα αν οι εκθέσεις αυτές αποτελούν προαναγγελία, προετοιμασία εξόδου από το πρόγραμμα. Αλλά και για το γνωστό «αγκάθι» του πρωτογενούς πλεονάσματος, επισημαίνεται επί λέξει: «Είναι αμφίβολο κατά πόσο η Ελλάδα μπορεί να κάνει ιστορικό ρεκόρ καταφέρνοντας να διατηρήσει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% -4,5%».

Η εμπιστευτική έκθεση του ΔΝΤ έχει ήδη περιέλθει σε γνώση των ευρωπαϊκών θεσμών -δημοσιεύεται, άλλωστε, σε ανταπόκριση από τις Βρυξέλλες- και θέτει, όπως αναφέρεται στο σχετικό δημοσίευμα, «μια ευρύτερη ατζέντα μεταρρυθμίσεων», πέρα, δηλαδή, από το ασφαλιστικό και το αφορολόγητο, σε τομείς όπως οι αγορές, τα εργασιακά, αλλά και ο τραπεζικός τομέας («κόκκινα» δάνεια, θεσμικό πλαίσιο για πτωχεύσεις, ορισμός διοικήσεων τραπεζών).

Σύμφωνα με τους συντάκτες της έκθεσης, «βάρος πρέπει να δοθεί στην κοινωνική δικαιοσύνη του προγράμματος», ενώ αναγνωρίζονται και λάθη κατά τα προηγούμενα έτη: «Ένα λιγότερο φιλόδοξο πρόγραμμα, με λιγότερο θετικές προβλέψεις για την οικονομία, που θα απαιτούσε περισσότερη χρηματοδότηση και μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους θα είχε μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας».

Οι συντάκτες της έκθεσης δεν αποφεύγουν, τέλος, να κάνουν σχολιασμό της πολιτικής κατάστασης, καθώς «ενώ είχε συντελεστεί πρόοδος στα δύο πρώτα χρόνια του προγράμματος (2012- 2014), αυτό ναυάγησε εξαιτίας των αρνητικών πολιτικών εξελίξεων»