Νέα δίωξη εναντίον του χωρίς στοιχεία καταγγέλλει ο Κ.Σακκάς

Επιστολή σχετικά με νέα δίωξη του, αυτήν τη φορά για συμμετοχή στην οργάνωση «Επαναστατικός Αγώνας» υπογράφει ο αναρχικός Κώστας Σακκάς. Όπως υποστηρίζει, το μόνο αποδεικτικό στοιχείο εναντίον του είναι τα αποτυπώματα που βρέθηκαν σε έναν οδικό χάρτη φιλικού του προσώπου

Ο Κώστας Σακκάς είναι ο περισσότερο προφυλακισμένος κρατούμενος στην Ελλάδα και μάλιστα όταν συμπλήρωσε τρία ολόκληρα χρόνια προφυλάκισης ξεκίνησε σκληρή απεργία πείνας που τον έφερε στα όρια του θανάτου. Τελικά αποφυλακίστηκε με όρους, για να ξανασυλληφθεί αναίτια μετά την απόδραση του Χ. Ξηρού και να αφεθεί και πάλι ελεύθερος.

Συνελήφθη για πρώτη φορά το 2010, κατηγορήθηκε για συμμετοχή σε άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση. Στη συνέχεια η άγνωστη οργάνωση, ταυτοποιήθηκε ως η «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς», της οποίας και κατηγορήθηκε ο Κ. Σακκάς ως μέλος. Ο ίδιος αρνήθηκε από την πρώτη στιγμή τη συμμετοχή του στους «Πυρήνες», ενώ το ίδιο επιβεβαίωναν και τα μέλη των «Πυρήνων» που είχαν συλληφθεί. Η συμμετοχή του στην οργάνωση δεν αποδείκτηκε ποτέ. Ο Σακκάς καταδικάστηκε ερήμην στις 30/12/2014, με βάση τον αντιτρομοκρατικό Νόμο 187 Α, σε 16 χρόνια κάθειρξη για κατοχή οπλισμού κ.λπ. Τον Ιανουάριο του 2015 καταδικάστηκε ερήμην από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών σε συνολική ποινή κάθειρξης 16 ετών για ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση («Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς») και άλλα αδικήματα. Στις 5 Αυγούστου 2016 ύστερα από καταδίωξη συνελήφθη στη Σπάρτη.

«Στις 6/7/2017 ενημερώθηκα πως ο εισαγγελέας εφετών Δημήτρης Ασπρογέρακας, λίγες μέρες μετά τις αθωωτικές αποφάσεις για τη συμμετοχή μας στην οργάνωση Σ.Π.Φ., αποφάσισε να με παραπέμψει σε δίκη με την κατηγορία της ένταξης στην οργάνωση Επαναστατικός Αγώνας», αναφέρει στην επιστολή του που αναρτήθηκε στο indymedia ο Κώστας Σακκάς

Όσον αφορά την αιτία της διωξής του, ο Σακκάς υποστηρίζει ότι μόνο αποδεικτικό στοιχείο είναι τα αποτυπώματα του σε έναν... χάρτη που βρέθηκε στο σπίτι φιλικού του προσώπου.  «Με το πρόσχημα ότι εντοπίστηκε ένας οδικός χάρτης με αποτυπώματά μου στο σπίτι ενός εκ των κατηγορουμένων για την ίδια υπόθεση και με του οποίου συγγενικό πρόσωπο, συνδέομαι φιλικά εδώ και πολλά χρόνια, γεγονός που εξηγεί επαρκέστατα την εύρεση των δακτυλικών μου αποτυπωμάτων, αποφάσισε να με συμπεριλάβει στην πρόταση που κατέθεσε προς το συμβούλιο που έχει αναλάβει την έκδοση του βουλεύματος».

Εντύπωση προκαλεί επίσης το γεγονός ότι όπως προσθέτει στη συνέχεια ο Σακκάς «ο συγκεκριμένος όμως φίλος, βρισκότανε στη φυλακή από τον Αύγουστο του 2012 και μέχρι πριν από λίγες μέρες, ενώ εγώ από τον Δεκέμβρη του 10’ μέχρι και τον Ιούλιο του ’13 ήμουν επίσης κρατούμενος. Η τελευταία φορά δηλαδή που βρεθήκαμε και οι δυο εκτός φυλακής ήταν πριν από το 2010. Αν δεν το απέκρυπτε αυτό ο εισαγγελέας είτε θα έπρεπε να καλέσει έναν άνθρωπο να απολογηθεί για πράξεις που διαπράχθηκαν ενώ ήταν στη φυλακή (κάτι εντελώς γελοίο), είτε θα έπρεπε να παραδεχθεί την ανύπαρκτη αποδεικτική αξία των συγκεκριμένων αποτυπωμάτων και να με απαλλάξει από τις κατηγορίες.»

Και συμπληρώνει: «Για να μην κοροϊδευόμαστε, ένα κινητό αντικείμενο όπως είναι ένας οδικός χάρτης ,δε μπορεί να αποτελέσει αποδεικτικό στοιχείο ενοχής, ακριβώς για το λόγο ότι είναι αντικείμενο κινητό. Δε μπορεί να αποδείξει την παρουσία ενός ανθρώπου σε έναν τόπο, γιατί μπορεί να μεταφερθεί οπουδήποτε, αλλά ούτε και το χρόνο που «πιάστηκε», γιατί μπορεί να έχει πιαστεί οποτεδήποτε. Ο εισαγγελέας το γνωρίζει πολύ καλά αυτό αλλά το παραβλέπει σκόπιμα γιατί πολύ απλά βρίσκεται σε εντεταλμένη υπηρεσία. Με τη δίωξη αυτή επιχειρεί από τη μια να σώσει το τσαλακωμένο  γόητρο του Χαρδαλιά και της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας , αφού 7 μιση χρόνια μετά  κατέρρευσε το σενάριο που μας ήθελε με κάθε τρόπο εμένα και τους συντρόφους μου καταδικασμένους για συμμετοχή στη Σ.Π.Φ. και από την άλλη να πάρει τη ρεβάνς για λογαριασμό του ανακριτή Νικόπουλου, επειδή παραβίασα τους περιοριστικούς όρους που μου είχε επιβάλλει το Φεβρουάριο του 2014, αρνούμενος να επιστρέψω στη φυλακή.»

Ολόκληρη η επιστολή του Κώστα Σακκά, μέσα από τις φυλακές Κορυδαλλού:

Ο Σίσυφος της αστικής δικαιοσύνης, δε βρίσκεται στον Άδη, αλλά στις φυλακές Κορυδαλλού. Δεν σπρώχνει κάποιο βράχο, αλλά έναν  τεράστιο όγκο από δικογραφίες, βουλεύματα και υπομνήματα. Δεν τιμωρείται επειδή αθέτησε την τριήμερη προθεσμία  που του είχε δοθεί προκειμένου να γυρίσει στον Άδη, αλλά γιατί παραβίασε τους περιοριστικούς όρους που του επέβαλαν και δεν επέστρεψε στην αιχμαλωσία.

Στις 24/6, το 5μελές εφετείο κακουργημάτων που εκδίκαζε την υπόθεση Χαλανδρίου στο 2ο βαθμό, εξέδωσε την τελεσίδικη αθωωτική απόφαση για τους συντρόφους –συγκατηγορούμενούς μου Γ.Καραγιαννίδη και Α.Μητρούσια. Με την αθωωτική αυτή απόφαση σηματοδοτήθηκε, τόσο για τους συντρόφους μου όσο και για μένα, η λήξη μιας 7χρονης δικαστικής ομηρείας για συμμετοχή στην οργάνωση Σ.Π.Φ., αφού η αρχική καταδίκη  των 2 για την εν λόγω υπόθεση, αποτελούσε ουσιαστικά το συνδετικό κρίκο μεταξύ ημών και της οργάνωσης. Μετά από 3 δίκες ρεκόρ όσον αφορά τη χρονική τους διάρκεια, μετά από την επιβολή πολλών διαδοχικών εντελώς καταχρηστικών προφυλακίσεων (στην περίπτωσή μου μάλιστα επιχειρήθηκε να παραταθεί και πέρα από το νόμιμο προβλεπόμενο όριο, αναγκάζοντάς με να πραγματοποιήσω απεργία πείνας προκειμένου να αποφυλακιστώ), μετά από 7 χρόνια φυσικής αλλά και οικονομικής εξουθένωσης μου, η αστική δικαιοσύνη, κατέληξε να αποφανθεί  αυτό που ισχυριζόμασταν από την πρώτη στιγμή της σύλληψής μας το Δεκέμβρη του 2010. Πως δεν είμαστε δηλαδή μέλη της εν λόγω οργάνωσης και πως είμαστε αναρχικοί που κινηθήκαμε αυτόνομα.

7 χρόνια μετά λοιπόν, αηδιασμένος από τα δύο μεγάλα τέρατα της δικαιοσύνης, τη γραφειοκρατία και την εκδικητικότητα και ενώ πίστευα πως η ομηρεία μου βαίνει προς το τέλος της, η πραγματικότητα έρχεται να διαψεύσει όχι μονάχα εμένα αλλά και τον πιο μνησίκακο και εμμονικό νου, διδάσκοντας  πως τα προβλήματα γι αυτούς που μπαίνουν στο στόχαστρο του βρωμερού αυτού μηχανισμού, δεν επιλύονται μέσω μιας αλγοριθμικής λογικής, μέσα σε ένα προδιαγεγραμμένο χρονικό πλαίσιο, αλλά πως πρόκειται ουσιαστικά για κάποιου είδους λούπα.

Στις 6/7/2017 ενημερώθηκα πως ο εισαγγελέας εφετών Δημήτρης Ασπρογέρακας, λίγες μέρες μετά τις αθωωτικές αποφάσεις για τη συμμετοχή μας στην οργάνωση Σ.Π.Φ., αποφάσισε να με παραπέμψει σε δίκη με την κατηγορία της ένταξης στην οργάνωση Επαναστατικός Αγώνας. Με το πρόσχημα ότι εντοπίστηκε ένας οδικός χάρτης με αποτυπώματά μου  στο σπίτι ενός εκ των κατηγορουμένων για την ίδια υπόθεση και με του οποίου συγγενικό πρόσωπο, συνδέομαι φιλικά εδώ και πολλά χρόνια, γεγονός που εξηγεί επαρκέστατα την εύρεση των δακτυλικών μου αποτυπωμάτων, αποφάσισε να με συμπεριλάβει στην πρόταση που κατέθεσε προς το συμβούλιο που έχει αναλάβει την έκδοση του βουλεύματος.

Ο εισαγγελέας παραβλέπει εντελώς σκόπιμα το γεγονός πως ο επίμαχος χάρτης, εκτός από τα δικά μου αποτυπώματα είχε και τα αποτυπώματα του προαναφερομένου  φίλου μου, που όπως τόνισα, είναι συγγενής ενός εκ των κατηγορούμενων στην υπόθεση και στο σπίτι του οποίου βρέθηκε ο εν λόγω χάρτης. O συγκεκριμένος όμως φίλος,  βρισκότανε στη φυλακή από τον Αύγουστο του 2012 και μέχρι πριν από λίγες μέρες, ενώ εγώ από τον Δεκέμβρη του 10’ μέχρι και τον Ιούλιο του ’13 ήμουν επίσης κρατούμενος. Η τελευταία φορά δηλαδή που βρεθήκαμε και οι δυο εκτός φυλακής ήταν πριν από το 2010. Αν δεν το απέκρυπτε αυτό ο εισαγγελέας είτε θα έπρεπε να καλέσει έναν άνθρωπο να απολογηθεί για πράξεις που διαπράχθηκαν ενώ ήταν στη φυλακή (κάτι εντελώς γελοίο), είτε θα έπρεπε να παραδεχθεί την ανύπαρκτη αποδεικτική αξία των συγκεκριμένων αποτυπωμάτων και να με απαλλάξει από τις κατηγορίες. Βασιζόμενος δηλαδή στα αποτυπώματα επάνω σε ένα χάρτη που αποδεδειγμένα «πιάστηκε» πριν από τι 2010, με κατηγορεί για ένταξη στον Επαναστατικό Αγώνα από το 2012 και μετά! Επίσης δε μας εξηγεί ο εισαγγελέας ,πως είναι δυνατόν να μου αποδίδεται η κατηγορία της ένταξης στη συγκεκριμένη οργάνωση από τον Ιούνιο του 2012, όταν εγώ αποφυλακίστηκα τον Ιούλιο του 2013!

Για να μην κοροϊδευόμαστε, ένα κινητό αντικείμενο όπως είναι ένας οδικός χάρτης ,δε μπορεί να αποτελέσει αποδεικτικό στοιχείο ενοχής, ακριβώς για το λόγο ότι είναι αντικείμενο κινητό. Δε μπορεί να αποδείξει την παρουσία ενός ανθρώπου σε έναν τόπο, γιατί μπορεί να μεταφερθεί οπουδήποτε, αλλά ούτε και το χρόνο που «πιάστηκε», γιατί μπορεί να έχει πιαστεί οποτεδήποτε. Ο εισαγγελέας το γνωρίζει πολύ καλά αυτό αλλά το παραβλέπει σκόπιμα γιατί πολύ απλά βρίσκεται σε εντεταλμένη υπηρεσία. Με τη δίωξη αυτή επιχειρεί από τη μια να σώσει το τσαλακωμένο  γόητρο του Χαρδαλιά και της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας , αφού 7 μιση χρόνια μετά  κατέρρευσε το σενάριο που μας ήθελε με κάθε τρόπο εμένα και τους συντρόφους μου καταδικασμένους για συμμετοχή στη Σ.Π.Φ. και από την άλλη να πάρει τη ρεβάνς για λογαριασμό του ανακριτή Νικόπουλου, επειδή παραβίασα τους περιοριστικούς όρους που μου είχε επιβάλλει το Φεβρουάριο του 2014, αρνούμενος να επιστρέψω στη φυλακή.

Με μια εισαγγελική πρόταση που αποτελεί πραγματικό μνημείο σκοπιμότητας αλλά και προχειρότητας, αφού σε ολόκληρο το σκεπτικό της δεν αναφέρεται πουθενά το όνομά μου, παρά μόνο στην τελευταία παράγραφο που γίνεται η πρόταση για να παραπεμφθώ στο δικαστήριο. Ο Ασπρογέρακας δεν κάνει καν τον κόπο να παράξει ένα συλλογισμό στο σκεπτικό της πρότασης του σχετικά με την κατηγορία της υποτιθέμενης συμμετοχής μου στην εν λόγω οργάνωση. Δεν καταβάλει καμία προσπάθεια προκειμένου να στηρίξει την πρότασή του προς το συμβούλιο, γιατί γνωρίζει πολύ καλά πως κάτι τέτοιο δε χρειάζεται. Η πρότασή του θα υιοθετηθεί απόλυτα από το συμβούλιο , γιατί πολύ απλά είναι ο προϊστάμενος της εισαγγελίας και έχει το κύρος που του δίνει η μακρόχρονη προσφορά και αφοσίωση στην αντιτρομοκρατική υπηρεσία την περίοδο που διατέλεσε επικεφαλής. Δε λογοδοτεί σε κανέναν, δεν τον αμφισβητεί κανένας και όταν έρθει η ώρα της αθωωτικής απόφασης (γιατί αυτό είναι βέβαιο, διότι όσο εγκάθετη και όση διάθεση κι αν έχει μια δικαστική έδρα, δε μπορεί να καταδικάσει κανέναν με τέτοια στοιχεία), πάλι δε θα χρειαστεί να απολογηθεί, γιατί πολύ απλά αυτή είναι η δουλειά του: Να διώκει φρονήματα και να τιμωρεί ιδεολογίες. Οχι όμως της ακροδεξιάς. Ο Δ. Ασπρογέρακας εξ άλλου είναι αυτός που μαζί με τον Ιωάννη Προβατάρη (ο εισαγγελέας που απέριψε το  αίτημα αποφυλάκισης της Ειρηάννας), εισηγηθηκαν θετικά για την αποφυλάκιση της  ηγεσίας της χρυσής αυγής, αποδεικνύοντας πως όταν πρόκειται για τον συγκεκριμένο χώρο οι ευαισθησίες του είναι αρκετά έντονες. Στην δική μου περίπτωση πάλι γνωρίζω καλα πως αυτο που επιδιωκει ο συγκεκριμένος είναι να παρατείνει την  δικαστική μου ομηρία και τη φυσική μου αιχμαλωσία.

Προσωπικά γνωρίζω πως θα παραπεμφθώ σε δίκη αφού αυτή είναι η βούληση του μηχανισμού καταστολής, δίωξης και φρονηματικής στοχοποίησης , που επί των ημερών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ζει μεγάλες δόξες. Ο Ασπρογέρακας, εξάλλου είναι γνωστό πως ανήκει στην ακροδεξιά κλίκα του εφετείου που για τους δικούς της λόγους η κυβέρνηση έχει επιλέξει να ξεπλύνει. Δεν είναι ο πρώτος αλλά ούτε και ο τελευταίος. Η αριστερή κυβέρνηση αντί να «ξηλώσει» τους φασιστικούς θύλακες από τον χώρο της δικαιοσύνης όπως θα περίμενε κανείς, έχει επιλέξει το δρόμο της  «μπουγάδας» προκειμένου να μην δυσαρεστήσει τα αφεντικά της.

Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αυταπάτη. Όποιος επιλέγει  να αντισταθεί στο σημερινό ολοκληρωτικό εξουσιαστικό καθεστώς, θα αντιμετωπίζει- ανεξάρτητα από το ποιοι διαχειρίζονται την εξουσία- όχι μονάχα τη συντονισμένη καταστολή ολόκληρου του κρατικού μηχανισμού, αλλά και την εκδικητικότητα του. Γιατί ναι, το κράτος εκδικείται και επιφυλάσσει το πιο βρώμικο και ύπουλο παιχνίδι γι αυτούς που αμφισβητούν την κυριαρχία του.

Όσο με αφορά τώρα, ας γνωρίζουν πως απέναντι στην καταστολή και την εκδικητικότητα του δικαστικού μηχανισμού, πάντα θα εισπράττουν την αντίσταση που μου αναλογεί, ως άνθρωπος που αξιώνει να βρίσκεται με το μέρος του κόσμου του αγώνα.

Σακκάς Κώστας
Δ’ πτερυγα φυλακών Κορυδαλλού